"...Acaba çocukluk mu kentleri güzelleştirir anılarda ?
Yoksa gerçekten de yıllar geçtikçe bozuyor muyuz onları?
Sonradan ne zaman gitsem sanki o güzel, güneşli günleri bile yitirmiş, eskimiş, hoyratça tıka basa doldurulmuş çirkin bir kent gördüm yalnızca..."
Kürşat Başar, Başucumda Müzik.
Bilemiyorum, çocukluğunuzda yaşadığınız yerleri, oyun oynadığınız sokakları daha sonra büyüdüğünüz de görme şansınız oldu mu? İnsan nasıl da hayal kırıklığına uğruyor..Bilmem hiç başınıza geldi mi ?
Ben geçen senelerde, çocukluğumun güzel anılarının geçtiği İzmir'e gittiğimde bu anılarımın geçtiği sokağı ve evi dışarıdan görmek şansını yakaladım ama o ne hayal kırıklığı allahım...O upuzun, dimdik merdivenli sokak meğerse ne kadar da küçük ve darmış, o uzun yaz günlerinde, İzmir sıcağında geniş merdiven taşlarına çizdiğimiz "sek sek"ler ne kadar da küçükmüş, asansörün henüz hayatımıza girmediği o yıllarda , apartmanın beşinci katındaki teras dairesine inip çıkışlarımız ne kadar da yorucuymuş...oysa ki o bina ne kadar da küçükmüş...
Şimdi düşünüyorum da eskiden günler de ne kadar uzunmuş...hele o yaz günleri sokaklarda oynadığımız oyunlar ne kadar da tarifsizdi... koskoca gün yetmezdi, zorla eve akşam yemeğine çağrılışımız ve masada uyuyakalışımız..
Çocuk olmak ne güzeldi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder